Błogosławiony Michał Sopoćko, prezbiter
Wspomnienie 15 lutego
Życiorys. Michał Sopoćko urodził się 1 listopada 1888 r. w Juszewszczyźnie- Nowosadach koło Oszmiany (Wileńszczyzna). W 1910 r. wstąpił do seminarium duchownego w Wilnie, cztery lata później przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Taboryszkach. W 1918 r. podjął dalsze studia teologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, łącząc naukę z obowiązkami kapelana wojskowego. W 1926 r. otrzymał stopień doktora teologii i został ojcem duchownym seminarium w Wilnie. Wykładał również na Wydziale Teologicznym wileńskiego Uniwersytetu; w 1934 r. uzyskał habilitację. W latach 1933-1938 był spowiednikiem s. Faustyny Kowalskiej. Kontakty z penitentką zainspirowały go do zgłębienia i szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego, w formach przekazanych jej w objawieniach. Odtąd jego życie duchowe zaczęło koncentrować się wobec tajemnicy miłosierdzia jako najważniejszego przymiotu Boga. Z inspiracji ks. Michała powstał Dzienniczek s. Faustyny, zawierający zapis jej życiowej drogi oraz doświadczeń wewnętrznych i wizji. Przyszły Błogosławiony przyczynił się też do powstania obrazu Jezusa Miłosiernego z napisem „Jezu, ufam Tobie”. W czasie II wojny światowej przebywał w ukryciu, zaś w 1944 r. przystąpił do opracowywania konstytucji przyszłego Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, objawionego s. Faustynie. Jest również autorem Dziennika oraz licznych artykułów, homilii i kazań.
W 1947 ks. Michał przybył do Białegostoku na wezwanie abp. Romualda Jałbrzykowskiego. Podjął pracę w seminarium duchownym, pełnił funkcję ojca duchownego alumnów. Organizował kursy katechetyczne, inicjował wykłady otwarte o tematyce religijnej i społecznej. Nie ustawał w wysiłkach zmierzających do szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego oraz ustanowienia jego święta. W Białymstoku spędził 28 lat, przebywając w różnych
rejonach miasta: w budynkach seminaryjnych przy ul. Słonimskiej i Orzeszkowej, w mieszkaniach przy ul. Poleskiej 44 i Złotej 9. Posługiwał w kościele św. Rocha, kościele farnym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, kościele seminaryjnym św. Wojciecha i kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa (ul. Traugutta 25). Wobec pogarszającego się stanu zdrowia został przeniesiony do domu Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny przy ul. Poleskiej 42. Tutaj zmarł w opinii świętości 15 lutego 1975 r. W 1987 rozpoczęto proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym.
Uroczysta beatyfikacja nastąpiła dnia 28 września 2008 r. w białostockim Sanktuarium Miłosierdzia Bożego przy placu bł. ks. Michała Sopoćki. W liturgii bł. Michał Sopoćko wspominany jest 15 lutego.
Ikonografia. Wyobrażenia plastyczne przedstawiają bł. Michała w stroju kapłańskim, z księgą w ręce, niekiedy na tle obrazu Jezusa Miłosiernego.
Patronat. W dniu 15 lutego 2016 r. w czasie uroczystego posiedzenia Rady Miejskiej Białegostoku bł. Michał Sopoćko został ogłoszony patronem miasta. Jest także patronem kaplicy w budynku białostockiej Kurii Metropolitalnej, Centrum Formacji Katechetyczno-Pastoralnej (ul. Warszawska) i Środowiskowego Domu Samopomocy w Białymstoku (ul. Pogodna). Imieniem Błogosławionego nazwano plac przed Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.
Kult w Archidiecezji Białostockiej. Szczególną cześć bł. Michał odbiera w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku (w ołtarzu bocznym spoczęły jego relikwie), założonym przez siebie Zgromadzeniu Sióstr Jezusa Miłosiernego, domu sióstr przy ul. Poleskiej (miejscu śmierci) i poświęconych mu miejscach. W Białymstoku wytyczono „Szlak bł. Michała Sopoćki”, łączący miejsca związane z jego życiem i posługą.
Z pism bł. Michała Sopoćki: „Największym niebezpieczeństwem duchowym naszych czasów jest zeświecczenie dusz ludzkich. Nastrój laicyzmu wciska się dziś zewsząd do wszystkich mniej odpornych dusz. Nie atakuje on, jak dawne herezje, poszczególnych dogmatów wiary, ale podkopuje cały nadprzyrodzony światopogląd, usiłując odebrać sens życiu wewnętrznemu, zbagatelizować je i usunąć poza nawias trosk współczesnego człowieka wszelkie pozaziemskie aspiracje i pragnienia. (…)
A jednak i dzisiaj nakaz Zbawiciela: «Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, (…) Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem» — jest aktualny, jak i dawniej. (…)
Równocześnie zatem z wysiłkiem odwiecznego wroga ludzkości, by dusze ludzkie zeświecczyć i pochłonąć w zawrotnym wirze życia wewnętrznego, duszpasterz ma
rozwinąć i pogłębić wartości życia nadprzyrodzonego, ma wychowywać świętych przez odpowiednie kierownictwo i rządy dusz pod wpływem idei miłosierdzia Bożego, zarówno w konfesjonale jak i poza nim”.
Modlitwa: Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty wybrałeś błogosławionego Michała, prezbitera, aby głosił światu orędzie Twego Miłosierdzia, spraw, prosimy, aby jego wierna posługa przynosiła wszystkim ludziom obfite owoce nawrócenia i świętości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Tekst „Drogi Miłosierdzia”