Stwierdzenie to ma w sobie tylko dolę prawdy. Opieką hospicyjną można otoczyć chorego wszędzie tam, gdzie jest to potrzebne, nawet domu, jeśli jego stan na to pozwala. Poza oddziałem stacjonarnym, wileńskie hospicjum pomaga chorym również w ich domach (p. więcej Hospicjum domowe).

Dbanie i troska o bliską osobę nie jest wstydem. Opieka hospicyjna to najlepsza możliwa opieka w przypadku ciężkiej choroby, kiedy leczenie szpitalne już zostało zakończone. To wyjątkowa opieka i wyjątkowe miejsce, wypełnione dobrem i miłością. Zespół specjalistów i wolontariuszy w hospicjum dba o poprawę jakości życia chorych, łagodząc dolegliwości pacjentów, uśmierzając ból, wspierając psychicznie i duchowo zarówno chorych, jak i ich rodziny. Członkowie rodzin osób, które odeszły pod opieką hospicjum, wspominają hospicjum jako miejsce wyjątkowe, pełne empatii, zrozumienia i szacunku. Poznaj wzruszające historie w hospicjum pisane tutaj.

Kiedy możliwe odejście pojawia się w bliskiej perspektywie czasowej, istnieją dwie możliwości: utrata nadziei lub pełne życie, radość z każdego dnia. Celem opieki hospicyjnej jest stworzenie możliwie komfortowych warunków i zapewnienie dobrej jakości życia, kiedy nie ma możliwości wyleczenia samej choroby. Hospicjum daje nadzieję na przeżycie w pełni czasu, który pozostał. To czas i przestrzeń do uzdrowienia i odbudowy relacji między chorym a jego rodziną i bliskimi, na które zazwyczaj nie ma czasu podczas walki z chorobą w trakcie agresywnego leczenia. Wiele rodzin, których bliscy odeszli otoczeni opieką hospicyjną, mówi o hospicjum z wdzięcznością, podkreślając kojącą świadomość tego, że zrobiono wszystko, co było, możliwe, by ich bliski odszedł w spokoju i bez bólu.

Mimo mocnego skonfrontowania się z odejściem, nie wszyscy jednak akceptują ten sam. Hospicjum nie tylko pomaga odnaleźć się w nowej, nieznanej dotąd sytuacji, ale również pogodzić się z własną śmiertelnością w indywidualnym wymiarze i tempie, dając szansę na świadome przeżycie każdego dnia.

Chorzy objęci opieką hospicyjną i ich rodziny mogą z niej skorzystać znacznie wcześniej, o ile czują lub jest taka potrzeba. Trzeba przy tym pamiętać, że opieka hospicyjna jest najbardziej skuteczna, gdy rozpoczyna się możliwie wcześnie. Pozwala to na wcześniejsze zapanowanie i leczenie objawów choroby, uśmierzania bólu, zadbania o jakość życia chorego oraz jego relacje z rodziną i zespołem hospicyjnym.

Można by rzec, że wręcz przeciwnie. Celem opieki hospicyjnej jest poprawa jakości życia w taki sposób, by pacjent mógł się nim cieszyć mimo dolegliwości. Dzięki tej opiece zyskuje on czas na bycie z rodziną i przyjaciółmi w możliwie najlepszej i pozbawionej bólu kondycji. Istnieją przypadki, gdy taka opieka wpływa na wydłużenie życia.

Mimo że często pod opieką hospicyjną znajdują się starsze osoby, jest ona dostępna dla osób w każdym wieku. Szczególnym miejscem są hospicja lub oddziały hospicyjne dla dzieci, specjalizujące się w pomocy małym pacjentom (p. Hospicjum dla dorosłych, Hospicjum dla dzieci).

To prawda, że do hospicjów w większości są kierowane osoby chore na raka, gdy leczenie szpitalne zostało zakończone. Jednak jest wielu chorych, szczególnie wśród najmłodszych pacjentów, cierpiących z powodu innych schorzeń. Im również hospicjum oferuje swą opiekę.

Nie ma w tym stwierdzeniu nawet cienia prawdy. Opieka paliatywno-hospicyjna to poważna gałąź medycyny. Swą opieką hospicjum otacza osoby cierpiące na niepoddające się leczeniu choroby, kiedy leczenie szpitalne zostało zakończone. Oznacza to, że osoba taka potrzebuje specjalistycznej opieki, którą zapewnić może wyspecjalizowana kadra. Zespół medyczny wileńskiego hospicjum tworzą wyspecjalizowani lekarze, pielęgniarki, psychologowie, fizjoterapeuci, pracownik socjalny. Cały zespół hospicyjny pracuje nad to, by skutecznie walczyć z objawami choroby w wielowymiarowym aspekcie. Ponadto, hospicjum oferuje opiekę i wsparcie w wymiarze duchowym i społecznym.

Pomoc i wsparcie hospicjum pod żadnym pozorem nie jest uzależniona od statusu społecznego, stopnia osamotnienia czy stanu cywilnego chorej osoby. Wielu chorych żyje samotni. Wielu ma bliskich, którzy nie mogą się zająć chorym w pełnym wymiarze. Hospicjum oferuje swe wsparcie i jednym, i drugim.

Istnieje wielka różnica między leczeniem szpitalnym a opieką i wsparciem, jakiego udziela hospicjum, w tym nieodpłatnie. Opieką hospicyjną, zgodnie z jego szlachetną misją, objęty jest nie tylko chory, ale również jego rodzina i bliscy, którzy bardzo często czują się przytłoczeni i bezradni wobec nieszczęścia, które ich spotkało. Co więcej, hospicjum oferuje swe wsparcie psychologiczne i duchowe zarówno podczas choroby, jak i po śmierci bliskiego. Wiele hospicjum oferuje tzw. „opiekę wyręczającą”, dzięki której zespół hospicyjny odciąża wyczerpaną nieraz rodzinę.

Hospicjum pomaga i wspiera nie tylko chorego, ale również jego rodzinę. Co więcej, nie tylko podczas choroby bliskiej osoby, lecz również po jej śmierci.

Hospicjum bł. ks. Michała Sopoćki w Wilnie swej pomocy udziela 7 dni w tygodniu, 24 godzinę na dobę i całkowicie nieodpłatnie.