Siostra Michaela Rak
„Nazywam się Rak, a w pracy z rakiem nie mogę się rozstać” – tak mówi o sobie s. Michaela Rak, polska siostra zakonna ze Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, założycielka i dyrektorka pierwszego i jedynego na Litwie hospicjum. Nazywana jest przyjaciółką i towarzyszką chorych i ubogich, ale też siostrą do zadań specjalnych. Od lat towarzyszy drugiemu człowiekowi w trudnych momentach choroby i odchodzenia z tego świata.
„Siostra Michaela Rak (właśc. Prakseda Marzena Rak) urodziła się 18 lipca 1963 roku w Lipianach. Ukończyła Liceum Ekonomiczne w Barlinku, a następnie studia w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Do Wilna s. Michaela przeniosła się w 2008 r., przyjmując zaproszenie i propozycję arcybiskupa wileńskiego Audrysa Juozasa Bačkisa do zorganizowania i sprawowania pieczy nad pierwszym stacjonarnym hospicjum na Litwie. Rozpoczęła remont odzyskanego przez Kościół budynku, w którym przed wojna mieszkał bł. ks. Michał Sopoćko, spowiednik św. Faustyny Kowalskiej i założyciel Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Rok później, 11 lutego 2009 r., Hospicjum im. bł. ks. Michała Sopoćki zainaugurowało swoją działalność (patrz Historia). W trakcie remontu rozpoczęło działalność hospicjum domowe, a w 2013 r. hospicjum stacjonarne.
Większość s. Michaelę Rak zna głównie jako założycielkę i dyrektorkę wileńskiego hospicjum, lecz s. Michaela pomogła wielu ludziom poprzez założenie innych hospicjum, takich jak Hospicjum im. św. Kamila, hospicjum w Mińsku, Kaliningradzie oraz hospicjum domowego w okolicach Berlina.
Płynąca z miłości i troski o bliźniego działalność s. Michaeli nie została niezauważona. W 2014 r. s. Michaela uhonorowana została statuetką św. Krzysztofa w kategorii „Anioł Miłosierdzia nad Wilnem”, w 2015 r. czytelnicy „kuriera Wileńskiego” wybrali ją na „Polaka Roku”, w 2018 r. odznaczona została Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2023 r. – Krzyżem Kawalerskim Orderu Wielkiego Księcia Giedymina.
Swą poruszającą historię s. Michaela opowiedziała m.in. w książce „Mężczyźni mojego życia. O miłości, miłosierdziu i dobrym pomaganiu” (2022) autorstwa Małgorzaty Terlikowskiej.
