Wileńskie hospicjum bł. ks. Michała Sopoćki, wyremontowane i w pełni dostosowane do świadczenia usług z zakresu medycyny paliatywnej, już niedługo rozpocznie swą działalność. Ostatnim akcentem w drodze do spełnienia wszelkich formalności akredytacyjnych było przeprowadzenie specjalistycznych szkoleń przyszłego personelu medycznego hospicjum zgodnie z wymogami litewskiego prawodawstwa.
W pierwszych dniach listopada 36-godzinny kurs szkoleń z zakresu medycyny paliatywnej dla przyszłych pracowników hospicjum przeprowadził profesor Arvydas Śeśkevićius, pionier ruchu hospicyjnego i pomocy paliatywnej na Litwie. Szkolenia odbyły się w sali konferencyjnej hospicjum przy ul. Rossa 4 w Wilnie. Udział w nich wzięło 20 kandydatów – lekarzy, pielęgniarek, pracowników socjalnych, osoby odpowiedzialne za posługę duchową i psychologiczną, którzy już niedługo podejmą pracę w pierwszym na Litwie hospicjum.
Wszystkich bardzo serdecznie witała dyrektor wileńskiego „hospisas” (taką oficjalną nazwę udało się wywalczyć w litewskich urzędach) siostra Michaela Rak. „Po 4-letnim remoncie przyszedł czas, by oddać hospicjum w wasze ręce jako przyszłych pracowników tej placówki, abyście mogli nieść pomoc osobom nieuleczalnie chorym na raka”, mówiła do zebranych wyraźnie poruszona założycielka pierwszej na Litwie paliatywnej placówki z prawdziwego zdarzenia.
Z kolei prof. Śeśkevićius w swej przedmowie przyznał, że początki ruchu hospicyjnego w naszym kraju bynajmniej nie były usłane różami. Litwa jako ostatnie państwo europejskie uprawomocniła zasady prawne traktujące o pomocy paliatywnej. Na początku samo pojęcie „hospicjum” znalazło się wręcz na indeksie słów zabronionych w naszym państwie, ubolewał prelegent, przedstawiając pokrótce prahistorię przecierania dróg legislacyjnych dla medycyny paliatywnej na Litwie. Dopiero 11 stycznia 2007 roku ukazał się rozkaz ministra ochrony zdrowia „O wymogach świadczenia usług pomocy paliatywnej osobom dorosłym i dzieciom” i dał tym samym zielone światło dla litewskiego ruchu hospicyjnego. Następnie zostały przyjęte inne niezbędne akty prawne w tej dziedzinie. O ich przyjęcie od samego początku zabiegało Litewskie Stowarzyszenie Medycyny Paliatywnej, założone przez prof. Śeśkevićiusa jeszcze w roku 1998. Wywalczona przez Stowarzyszenia baza prawna umożliwiła kilka lat później siostrom Zgromadzenia Jezusa Miłosiernego podjęcia się wyzwania założenia w Wilnie hospicjum, za którego trudy powstania prof. Śeśkevićius nie krył założycielkom swego uznania i wdzięczności.
Przeprowadzenie szkoleń z zakresu medycyny paliatywnej dla przyszłych pracowników wileńskiego hospicjum było ostatnią barierą administracyjną w drodze do prawnej akredytacji tej placówki. Bariera ta została skutecznie pokonana.
Tadeusz Andrzejewski