Tegoroczny, już trzydziesty trzeci Światowy Dzień Chorego, przypada w Roku Jubileuszowym 2025, przebiegającym pod hasłem „Nadzieja zawieść nie może”, zaczerpniętym z fragmentu Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian (Rz 5, 5). W Hospicjum bł. księdza Michała Sopoćki codziennie staramy się dawać świadectwo wierności nadziei, która nigdy nie ustaje. Ową nadzieję czerpiemy z Bożego Miłosierdzia, które przecież jest wiernością w bezgranicznej miłości.
Nasz patron bł. ksiądz Michał Sopoćko zapisał już w 1938 roku w swoim „Dzienniku” takie wyznanie: „Ufność w dalsze miłosierdzie Boże, szerzenie kultu tego miłosierdzia wśród innych i bezgraniczne poświęcenie mu wszystkich swoich myśli, słów i uczynków, bez cienia szukania siebie, będzie naczelną zasadą mego dalszego życia przy pomocy tegoż niezmierzonego miłosierdzia”. Czyż można dać lepsze świadectwo wierności nadziei? Tej nadziei i tej wierności, opartych na bezgranicznej ufności w Boże Miłosierdzie staramy się służyć każdego dnia.
Istnienie wileńskiej wspólnoty hospicyjnej (chorych, pracowników, wolontariuszy, rodzin, przyjaciół, duszpasterzy i osób konsekrowanych) pokazuje, że chrześcijańska nadzieja nie jest utopią, lecz rzeczywistością i życiem w pełni. Bycie wiernym nadziei nie jest nieosiągalnym ideałem, lecz możliwym i potrzebnym do zrealizowania powołaniem każdego człowieka. To właśnie nadzieja umożliwia pokonanie trudności, które po ludzku mogłyby się wydawać nieprzezwyciężalne.
Z okazji Światowego Dnia Chorego chcemy przypomnieć, że każde życie jest święte i dla każdego życia, zwłaszcza tego dotkniętego cierpieniem, chorobą, samotnością, trudnościami, jest niegasnąca nadzieja. I każdy z nas może być świadkiem tej nadziei, podejmując jakikolwiek czyn miłosierdzia wobec bliźniego. Dzisiaj, gdy godność człowieka jest na różne sposoby kwestionowana czy podważana, czerpiemy siłę ze świadectwa naszych sióstr i braci, którzy przyrodzonej i niezbywalnej godności każdej osoby służą ze wszystkich sił, nigdy nie ustając.
W orędziu z okazji Światowego Dnia Chorego papież Franciszek wskazuje na trzy elementy Bożej obecności w doświadczeniu cierpienia i choroby: spotkanie, dar, dzielenie się. Jesteśmy powołani do tego, by w cierpieniu i w chorobie być z potrzebującymi (spotkanie), by odpowiadać miłością na ich potrzeby (dar), by wspólnie razem pokonywać wszelkie trudności, wzajemnie się wspierając (dzielenie się). Dając z siebie odrobinę serca otrzymujemy wielokrotnie więcej, bo miłość płynąca z chrześcijańskiej nadziei zamienia smutek w radość, cierpienie w szczęście, a samotność we wspólnotę. Bądźmy razem, nie tylko w tym dniu czy w jubileuszowym roku, ale zawsze. Bo „nadzieja zawieść nie może”!
JEZU, UFAMY TOBIE! JESTEŚ Z NAMI, A MY Z TOBĄ!
Tomasz Snarski, wolontariusz Hospicjum bł. księdza Michała Sopoćki w Wilnie
